Alweer 11 maanden oud!

Inmiddels is Pip alweer 11 maanden oud, de tijd vliegt. Als Pip 1 jaar oud is, al ze wat zusjes en misschien wat broertjes terug zien, in ieder geval al 2 zusjes en haar moeder, want dan hebben we een reünie van het nest waar Pip uit vandaan komt. Erg leuk en we kijken daar erg naar uit.

Het gaat goed met Pip, ze vermaakt haar eigen goed, vooral in haar bench, want daar heeft ze inmiddels al 8 kussen kapot gekauwd. Ze slaapt s'nachts en als we niet thuis zijn in haar bench maar ze verveelt zich toch snel blijkbaar. Daarom besloten we haar een keer s'nachts uit haar bench te laten, om eens te kijken hoe ze zich zou gedragen in de nacht, alleen in de woonkamer. Halverwege de nacht heb ik even gekeken hoe het ging en ze lag keurig op de voetenbank te slapen, keek zelfs een beetje narrig op waarom ik kwam kijken, zo leek het wel. Toen Cassie naar haar werk moest, hebben we even gecontroleerd of er niks kapotgebeten was en we konden niks vinden. Trots dat we waren, zeg! We hebben haar rijkelijk beloond en dachten dat ze dus wel vaker zo kon slapen, s'nachts. Ware het niet dat we uren later ineens wat zagen, wat ons enorm aan het lachen maakte, maar at we toch ook wel héél erg teleurstellend vonden...:

En dus slaapt Pip weer in de bench, waar we dan maar haar plastic mand zette, maar die had ook geen lang leven... Daarom besloten we deze week eens te kijken of een vetbed een succes was en na één nacht was ook die al overleden:

Dus kreeg Pip de rest van die nacht niks meer in haar bench en dat sliep natuurlijk niet lekker... Er werd gepiept en gejammerd, maar ja, dan had ze zich maar moeten gedragen.

Héél langzaam gaat Poema Pip vertrouwen en mag Pip al dichtbij Poema komen. Poema wil heel graag bij mij liggen sinds haar zus Miep ons heeft verlaten en dat Pip dat ook in de buurt ligt, is geen probleem.

En tja, Pip en Poema zijn beide vrouwtjes en vrouwen zijn nieuwsgierig... En nieuwsgierigheid overwint alles:

Erg leuk om te zien dat ze al beter samen gaan, al wil Pip Poema graag laten merken dat het Pip's huis is en Poema vaak de pas afsnijdt in huis of een nep aanval uit voert. En tja, dan komt Pip er dus achter wiens huis het écht is... Ze heeft al meerdere klappen gehad van Poema, maar leert daar helemaal niks van. Ze zal dus nog wel menig klap moeten incasseren, eigen schuld, dikke bult.

En Ukkie...? Ukkie vind Pip best lief en leuk, op 2 meter afstand. Behalve als er snoepjes worden uitgedeeld, want dan draait Ukkie haar hand er niet voor om om het snoepje desnoods uit Pip haar bek te pikken.

Vanmorgen zijn Pip en ik weer even lekker naar het bos gegaan, we hebben bijna een uur gewandeld, heerlijk. Hieronder wat foto's en filmpjes:

Prins Tygo en het strand.

Gisteren kwam Prins Tygo weer langs, Pip's grootste hondenvriend. En hoewel Tygo nog wat onhandig is met zijn grote lichaam (Tygo is 14 maanden jong) kunnen hij en Pip heel leuk spelen met elkaar. Tygo gaat snel liggen om goed te kunnen spelen met Pip, maar slaat ook graag zijn voorpoot over Pip om Pip dichtbij te houden. Dat vindt Pip dus helemaal niks en laat dat goed merken. Ze bijt dan goed van haar af, alleen snapt Tygo die hint niet altijd. Wel ligt Tygo er ontzettend charmant bij tijdens het spelen met Pip:

Gelukkig gaat het altijd goed tijdens het spelen. Jammer alleen dat Pip haar speeltjes moeilijk kan delen met Tygo... Hoewel het er op onderstaande foto leuk uitziet, had Pip hier maar één doel: haar speeltje voor haarzelf hebben!

Al met al was het één groot feest, maar was het ook erg vermoeiend. Pip ging even in haar bench liggen voor een tukkie, Tygo kon daar natuurlijk niet in, maar wilde we graag bij zijn prinses zijn, dus dan maar zo:

Rond 22:00 uur ging Tygo met zijn baasje naar huis, en toen lag Pip al te slapen, ze was helemaal gesloopt, haha. En hoewel ze zo moe was, was ze vandaag weer vroeg bij de pinken; om 07:30 uur liet ze al merken dat ze wakker was en dat had ik eigenlijk ook, dus zijn we om 08:30 uur lekker naar het strand gereden. Het was er best druk zelfs al: er waren veel vissers, veel mountainbikers, andere wandelaars en er waren natuurlijk ook andere honden, die het hadden voorzien op Pip's piepende tennisbal. Maar die hield ze stevig tussen haar kaken geklemd, dus die is niet afgepakt.

En doordat ze dus is aangevallen door een Stafford, in het voorjaar, heeft Pip een trauma want spelen met andere honden op het strand doet ze niet meer, ze valt ze nu blaffend aan, rugharen omhoog. Ze verdedigt haarzelf en beschermt ons, dat deed zo dus voor die aanval niet. Dat willen we eruit hebben natuurlijk, we willen dat Pip ook op het strand weer durft te spelen met andere honden en daarom gaan we wat vaker met haar naar het strand, zodat ze vaker dar met goede honden leert spelen en zo weer het vertrouwen terug krijgt. Jammer dat één zo'n nare ervaring door een niet goed opgevoede hond, je hond zo kan veranderen. Hopelijk komt het nog goed op het strand.
Hier nog wat mooie foto's:

Loopsheid voorbij: weer lekker wandelen!

Zo, de loopsheid van Pip is gelukkig voorbij. Eindelijk kunnen we weer lekker normaal en ongestoord wandelen en kan Pip weer normaal spelen met andere honden. Er zijn geen mannetjes meer geïnteresseerd in haar, ze gedraagt zich ook weer normaal en we kunnen er dus weer lekker op uit. We zijn inmiddels alweer lekker het bos in geweest, en gisteren weer eens naar het strand. En dat gaan we wat vaker doen want daar wordt Pip zo blij van! Het zal het zachte zand wel zijn, maar Pip gaat helemaal uit haar dak op het strand, zo leuk om te zien! Jammer dat ze, sinds ze is aangevallen door een American stafford afgelopen zomer, het idee heeft zichzelf en ons te moeten verdedigen wanneer er een andere hond aan komt. Ze gromt en blaft en valt dan aan. We hopen dat we dat er weer uit kunnen krijgen als we wat vaker naar het strand gaan en ze daar wat vaker weer normale en speelse honden tegenkomt.

Het contact met de 2 katten die we nog hebben, Ukkie en Poema, gaat weer steeds beter. Voor Ukkie heeft Pip veel respect en ze laat Ukkie dan ook met rust. Duivelse Poema vindt ze daar en tegen weer een uitdaging. Die kan ze niet echt met rust laten als Poema op de grond zit. Soms valt ze aan, in die zin dat ze een aanvallende beweging maakt naar Poema, en soms is Poema not impressed, maar een andere keer haalt ze weer uit naar Pip. Pip heeft dan ook haar eerste wond te pakken: een klein sneetje op haar kop. Tja, dat is het risico van het vak hè. Aan de andere kant kunnen ze soms ook héél lief samen slapen, maar die momenten zijn nog héél schaars hoor:

Verder merken we aan Pip dat ze in paniek raakt wanneer ze gestommel van de katten boven hoort. We denken dat ze dat heeft overgehouden aan de paniek die er boven was toen Miep haar epileptische aanvallen kreeg. Dat gestommel van toen en het gepraat van ons heeft haar geen goed gedaan. Regelmatig rent er boven een kat en staat Pip te hijgen, te grommen en te blaffen bij de deur naar de gang, haar nek en rugharen helemaal overeind. We hopen dat dat vanzelf overgaat en reageren niet wanneer ze zoiets heeft, dan ziet ze aan ons dat er niks bijzonders is.

Hier nog wat foto's van ons snoepie:

Loops!

Het is alweer bijna 3 weken zo: pip is loops. En jeetje, daar had ik weleens verhalen over gehoord, dat een teef dan gaat bloeden en ze wil door elk mannetje gedekt worden. Nou, ik vond het echt niet leuk meer, haha. De afgelopen 3 weken heeft Pip gebloed, niet veel, maar toch vonden we veel druppels en moest er veel gedweild worden. Ze hield zichzelf gelukkig goed schoon en zat af en toe te kijken zo van: "Wat is er nou toch allemaal aan de hand aan mijn achterkant..." Het zijn echt geen leuke weken vind ik want je kunt niet alles doen met je hond wat je wilt. Zo kan ze niet meer los buiten, ze kan niet meer met haar hondengroep wandelen in de avond en spelen met elke hond wordt gewoon vervelend want het is alleen maar snuffelen en haar achterste aanbieden zodat ze gedekt kan worden. Wandelen doen we op plekken waar niet veel honden komen, dus gewoon rondjes in de wijk want elke loslopende hond komt naar Pip toegerend en dat is vervelend. Uit bovenstaande kun je dus al merken: we vinden de loopsheid dus niet leuk voor Pip en ook niet voor ons, we hebben zo geen plezier en dus gaan we haar laten stereliseren. Dat mag pas 3 maanden na de loopsheid want dan zijn alle hormonen weer rustig. In de week dat Pip graag gedekt wilde worden, liep ze zoveel achter een poes van ons aan dat we bang waren dat ze die ging bespringen, ook liep ze af en toe tegen een arm van ons te rijden en dus hebben we een grote teddybeer gekocht voor Pip. Daar kon ze zich even helemaal op uitleven. En omdat we dus niet veel met Pip hebben gedaan, heb ik ook maar 1 foto voor jullie:

Even bijkletsen...

Het is alweer een tijd geleden dat ik voor het laatst een update heb gepost. Inmiddels is Pip loops geworden. Deze week, ze is nu 4 dagen aan het bloeden. De week ervoor had ze weinig eetlust en was ze erg lui, sliep veel. Dat is deze week niet meer zo, ze is weer de oude Pip en houdt zichzelf heel goed schoon. We hebben een broekje voor haar gekocht maar die snijdt in haar liezen, dus die doen we maar niet om. Verder zijn we de afgelopen weken lekker aan de wandel geweest met Pip. Hieronder wat foto's:

R.I.P. Miep.

We hebben een vreselijke week achter de rug. Dinsdag is Miep, onze poes, ziek geworden. Ze kreeg epileptische aanvallen en ondanks medicatie werden de aanvallen alleen maar erger en kwamen steeds sneller achter elkaar. Na een afschuwelijke nacht waarin Miep vanaf 20:30 uur in de avond wel 9 aanvallen heeft gehad, hebben we haar donderdagochtend laten inslapen. Het gemis is groot, Miep was onze allerliefste poes, we hebben er nu nog 2, maar die gaan hun eigen gang. Met Miep konden we echt communiceren, het was een groot knuffelbeest en ze was de slimste van alle poezen, de jager van de 3 en bracht regelmatig vogeltjes en muizen voor ons mee. We zijn op 1 zondag wel 3 keer naar de vogelopvang gefietst met wéér een gewond winterkoninkje dat Miep dus ergens uit een nest had gevist. Kwamen we terug van de vogelopvang, 10 euro donatie armer en dan lag er wéér eentje op de deurmat. Miep zat er vol trots naast en miauwde vrolijk. Ukkie was Miep's grootste vriendin, ze sliepen bijna altijd samen en speelden veel. Poema, de zus van Miep is niet sociaal, haalde vaak uit naar Miep en Miep spaarde 10 klappen op en leerde Poema daarna een lesje; Poema moest dan weer even weten wie het sterkste was. En ja, Miep was de eerste poes die Pip vertrouwde, waaraan Pip gewoon mocht snuffelen en Pip mocht gewoon zachtjes in Miep's snorharen happen, want die vond Pip maar bijster interessant. Miep en Pip sliepen zelfs samen. Pip beschermde Miep ook, als Miep miauwde was Pip er al. Miep heeft wat aanvallen gehad in het bijzijn van Pip, Pip raakte dan helemaal in paniek en één van ons is dan met Pip de tuin in gegaan. Pip voelde ontzettend goed aan dat er iets met Miep was, zeker de laatste avond dat Miep er was, zorgde Pip voor haar: ze kwam naast Miep liggen, naast Miep zitten op de grond, snuffelde rustiger aan haar en likte haar hoofd. Toen we Miep weg hadden gebracht om in te laten slapen, hebben we bij thuiskomst de lege transportbox in de woonkamer laten staan, zodat de beestjes konden snuffelen en Pip heeft Miep meerdere malen gezocht in de box. Ik heb inmiddels het idee dat ze Miep niet meer mist, maar ik ben bang dat wanneer we haar naam in huis roepen, Pip gaat zoeken. Ook voelt Pip ons verdriet heel goed aan. Donderdagavond was ik alle spullen van Miep aan het opruimen, waarop ze haar laatste aanvallen had gehad en dus vies waren en ik barstte in tranen uit. Ik ben in een stoel gaan zitten en Pip kwam bovenop mij liggen en likte mijn tranen weg, zoiets bijzonders! Het heeft tijd nodig maar we weten dat we er goed aan hebben gedaan, zijn ervan overtuigd dat Miep een tumor in haar hoofd had waardoor ze zo ziek is geworden en herinneren Miep als een ontzettende lieve, slimme en uiterst sociale poes. Rust zacht Miep.

Bijna klaar met klussen.

Na enkele weken van klussen en winkelen bij de Ikea en andere winkels, is onze nieuwe woonkamer zo goed als af. Pip zal blij zijn want tijdens het klussen liet ze ons wel weten dat ze ook aandacht wilde:

Vorige week was ik jarig en toen zijn we lekker naar de duinen en bossen van Bergen gereden om daar te wandelen. Het was heerlijk weer en Pip genoot van alle geuren in het druk bezochte bos.

Na de wandeling moesten we eventjes wat kleine boodschappen doen en ik wachtte met Pip in de auto. Dan wacht Pip in haar bench maar ze mocht er van mij even uit om eens even de auto te ontdekken van binnen:

En Pip is gewoon nog steeds mega nieuwesgierig en zoekt vaak het raamkozijn op om naar buiten te kijken:

En met de katten gaat het ook steeds beter. Ukkie komt nu eigenlijk altijd wel beneden bij ons zitten maar vindt Pip nog steeds en vreemd beest, die vooral op afstand moet blijven. Pip stalkt Miep, ze wil dolgraag Miep der bekkie likken, dat is een uiting van respect, maarja, dat snapt Miep niet en die vindt een stalkende Pip soms vervelend. En Poema, ja, Poema laat Pip der gang gaan, alleen Pip wil af en toe net zoveel contact met Poema alsdat ze met Miep heeft, maar Poema wil dat niet. Poema tolereert Pip maar daar is dan alles mee gezegd.

Maar van de week lag Pip bij mijn benen en kwam Miep op mijn schoot liggen. Poema wilde er zowaar helemaal bij