Het contact met de 2 katten die we nog hebben, Ukkie en Poema, gaat weer steeds beter. Voor Ukkie heeft Pip veel respect en ze laat Ukkie dan ook met rust. Duivelse Poema vindt ze daar en tegen weer een uitdaging. Die kan ze niet echt met rust laten als Poema op de grond zit. Soms valt ze aan, in die zin dat ze een aanvallende beweging maakt naar Poema, en soms is Poema not impressed, maar een andere keer haalt ze weer uit naar Pip. Pip heeft dan ook haar eerste wond te pakken: een klein sneetje op haar kop. Tja, dat is het risico van het vak hè. Aan de andere kant kunnen ze soms ook héél lief samen slapen, maar die momenten zijn nog héél schaars hoor:
Verder merken we aan Pip dat ze in paniek raakt wanneer ze gestommel van de katten boven hoort. We denken dat ze dat heeft overgehouden aan de paniek die er boven was toen Miep haar epileptische aanvallen kreeg. Dat gestommel van toen en het gepraat van ons heeft haar geen goed gedaan. Regelmatig rent er boven een kat en staat Pip te hijgen, te grommen en te blaffen bij de deur naar de gang, haar nek en rugharen helemaal overeind. We hopen dat dat vanzelf overgaat en reageren niet wanneer ze zoiets heeft, dan ziet ze aan ons dat er niks bijzonders is.
Hier nog wat foto's van ons snoepie: