Alweer 11 maanden oud!

Inmiddels is Pip alweer 11 maanden oud, de tijd vliegt. Als Pip 1 jaar oud is, al ze wat zusjes en misschien wat broertjes terug zien, in ieder geval al 2 zusjes en haar moeder, want dan hebben we een reünie van het nest waar Pip uit vandaan komt. Erg leuk en we kijken daar erg naar uit.

Het gaat goed met Pip, ze vermaakt haar eigen goed, vooral in haar bench, want daar heeft ze inmiddels al 8 kussen kapot gekauwd. Ze slaapt s'nachts en als we niet thuis zijn in haar bench maar ze verveelt zich toch snel blijkbaar. Daarom besloten we haar een keer s'nachts uit haar bench te laten, om eens te kijken hoe ze zich zou gedragen in de nacht, alleen in de woonkamer. Halverwege de nacht heb ik even gekeken hoe het ging en ze lag keurig op de voetenbank te slapen, keek zelfs een beetje narrig op waarom ik kwam kijken, zo leek het wel. Toen Cassie naar haar werk moest, hebben we even gecontroleerd of er niks kapotgebeten was en we konden niks vinden. Trots dat we waren, zeg! We hebben haar rijkelijk beloond en dachten dat ze dus wel vaker zo kon slapen, s'nachts. Ware het niet dat we uren later ineens wat zagen, wat ons enorm aan het lachen maakte, maar at we toch ook wel héél erg teleurstellend vonden...:

En dus slaapt Pip weer in de bench, waar we dan maar haar plastic mand zette, maar die had ook geen lang leven... Daarom besloten we deze week eens te kijken of een vetbed een succes was en na één nacht was ook die al overleden:

Dus kreeg Pip de rest van die nacht niks meer in haar bench en dat sliep natuurlijk niet lekker... Er werd gepiept en gejammerd, maar ja, dan had ze zich maar moeten gedragen.

Héél langzaam gaat Poema Pip vertrouwen en mag Pip al dichtbij Poema komen. Poema wil heel graag bij mij liggen sinds haar zus Miep ons heeft verlaten en dat Pip dat ook in de buurt ligt, is geen probleem.

En tja, Pip en Poema zijn beide vrouwtjes en vrouwen zijn nieuwsgierig... En nieuwsgierigheid overwint alles:

Erg leuk om te zien dat ze al beter samen gaan, al wil Pip Poema graag laten merken dat het Pip's huis is en Poema vaak de pas afsnijdt in huis of een nep aanval uit voert. En tja, dan komt Pip er dus achter wiens huis het écht is... Ze heeft al meerdere klappen gehad van Poema, maar leert daar helemaal niks van. Ze zal dus nog wel menig klap moeten incasseren, eigen schuld, dikke bult.

En Ukkie...? Ukkie vind Pip best lief en leuk, op 2 meter afstand. Behalve als er snoepjes worden uitgedeeld, want dan draait Ukkie haar hand er niet voor om om het snoepje desnoods uit Pip haar bek te pikken.

Vanmorgen zijn Pip en ik weer even lekker naar het bos gegaan, we hebben bijna een uur gewandeld, heerlijk. Hieronder wat foto's en filmpjes:

Prins Tygo en het strand.

Gisteren kwam Prins Tygo weer langs, Pip's grootste hondenvriend. En hoewel Tygo nog wat onhandig is met zijn grote lichaam (Tygo is 14 maanden jong) kunnen hij en Pip heel leuk spelen met elkaar. Tygo gaat snel liggen om goed te kunnen spelen met Pip, maar slaat ook graag zijn voorpoot over Pip om Pip dichtbij te houden. Dat vindt Pip dus helemaal niks en laat dat goed merken. Ze bijt dan goed van haar af, alleen snapt Tygo die hint niet altijd. Wel ligt Tygo er ontzettend charmant bij tijdens het spelen met Pip:

Gelukkig gaat het altijd goed tijdens het spelen. Jammer alleen dat Pip haar speeltjes moeilijk kan delen met Tygo... Hoewel het er op onderstaande foto leuk uitziet, had Pip hier maar één doel: haar speeltje voor haarzelf hebben!

Al met al was het één groot feest, maar was het ook erg vermoeiend. Pip ging even in haar bench liggen voor een tukkie, Tygo kon daar natuurlijk niet in, maar wilde we graag bij zijn prinses zijn, dus dan maar zo:

Rond 22:00 uur ging Tygo met zijn baasje naar huis, en toen lag Pip al te slapen, ze was helemaal gesloopt, haha. En hoewel ze zo moe was, was ze vandaag weer vroeg bij de pinken; om 07:30 uur liet ze al merken dat ze wakker was en dat had ik eigenlijk ook, dus zijn we om 08:30 uur lekker naar het strand gereden. Het was er best druk zelfs al: er waren veel vissers, veel mountainbikers, andere wandelaars en er waren natuurlijk ook andere honden, die het hadden voorzien op Pip's piepende tennisbal. Maar die hield ze stevig tussen haar kaken geklemd, dus die is niet afgepakt.

En doordat ze dus is aangevallen door een Stafford, in het voorjaar, heeft Pip een trauma want spelen met andere honden op het strand doet ze niet meer, ze valt ze nu blaffend aan, rugharen omhoog. Ze verdedigt haarzelf en beschermt ons, dat deed zo dus voor die aanval niet. Dat willen we eruit hebben natuurlijk, we willen dat Pip ook op het strand weer durft te spelen met andere honden en daarom gaan we wat vaker met haar naar het strand, zodat ze vaker dar met goede honden leert spelen en zo weer het vertrouwen terug krijgt. Jammer dat één zo'n nare ervaring door een niet goed opgevoede hond, je hond zo kan veranderen. Hopelijk komt het nog goed op het strand.
Hier nog wat mooie foto's: