maandag 14 april 2014

Verkouden, voetballen en graven.

Het werd wel weer tijd voor een update, dacht ik zo. Al heb ik weinig nieuws. Het gaat gewoon heel goed met Pip. Ze geniet van alles dat ze doet, ze is altijd blij, dat zeggen zelfs de mensen in de buurt hier: "Pip is altijd zo'n vrolijk hondje!" En Pip is lief. Soms laten we nog een traan omdat we onze vorig jaar overleden poes Miep en dan komt Pip je tranen aflikken en lief bij je liggen. Het is een mooi, lief en bijzonder beestje.

Laatst was Pip verkouden, we dachten heel even aan kennelhoest, maar gelukkig was het een verkoudheid, het snot kwam af en toe uit haar neus en dan wist ze niet wat dat nou was voor spul, zo leek ze te kijken. Ze was ook moe en sliep veel, gelukkig was het na 3 dagen helemaal voorbij.





We wandelen natuurlijk nog steeds veel met Pip en hebben onlangs Duinkaarten aangeschaft waarmee we ook in het Noord Hollands Duinreservaat mogen wandelen. Dat is een veel groter duingebied en het is er wat rustiger. Wel is het zo dat Pip niet mag loslopen en hoewel we tijdens het wandelen toch genoeg mensen tegenkomen die deze regels aan hun laars lappen, houden wij ons aan die regels.

En natuurlijk zijn we veel naar het strand geweest. Inmiddels mag Pip niet meer op het strand overdag en moet je overal aan de kust weer betaald parkeren, dus dat slaan we voorlopig even over, maar hieronder nog wat foto's van een laatste strandwandeling:






Ondertussen gaat het tussen Pip en onze poezen langzaam beter. Ukkie zien we steeds vaker beneden en Pip mag ook even aan haar snuffelen. Maar als Ukkie dan haar nagels aan de krabplank gaat krabben, dan bestormt Pip haar weer omdat Pip dat geluid gewoon heel raar vindt. En ja, dan is Ukkie weer bang. Poema kan soms heel rustig met Pip samen in de vensterbank liggen, en dan ineens uithalen naar Pip. Pip weet dat gelukkig ook, dus die houdt zich keurig in. Op de laatste foto's zitten de dames alle drie samen in de zon, in de keuken, hun favoriete hangplek.




En Pip heeft een nieuwe hobby: voetballen! We hebben een lichte voetbal gekocht en Pip rent daar heerlijk mee rond. In onze achtertuin is het inmiddels lastig omdat de bal steeds in de struiken belandt, maar op een grasveld gaat het goed. Zo kan Pip lekker spelen en rennen en wordt ze lekker moe ;-)





De onderstaande foto's laten zien dat Pip, ondanks dat ze aan het spelen is, toch alles in de gaten houdt en een hond ziet aan de andere kant van het veld.




Tja en op dit grasveld zijn zat muizenholletjes en die graaft Pip graag uit. En dan is haar Jack Russell gedrag écht duidelijk te merken: ze bijt zich er in vast en is er niet meer vanaf te halen. Ze luistert niet meer, als je haar van die plek weghaalt, gaat ze meteen weer terug, ook al is ze al aan de andere kant van het veld en alles wat in de weg ligt om dieper te graven, bijt ze weg en trekt ze uit de grond. We moeten haar écht weg tillen en vastlijnen, anders blijft ze doorgaan. De grond en de modder zit in haar bek en het duurt enige tijd voordat haar bek schoon is.

Gelukkig graaft ze ook nog 'gewoon'...




En Pip is gewoon dol op water. Waar we ook zijn; ze zoekt het water op. Duikt gelukkig niet overal maar in, maar ze loopt het liefst langs het water, langs de sloot of met haar pootjes in het water. We vermoeden dan ook dat het de komende zomer een waterrat gaat worden en dan vinden we echt heel leuk.




Verder zijn hieronder nog wat andere foto's te zien. Als eerste Pip's Kong. Na een jaar gebruikt te zijn geweest om snoepjes in te verstoppen, waarbij ik moet zeggen dat Pip al heel snel door had hoe ze die er het snelst uit kon halen en waarbij ze een speciale techniek had ontwikkeld, is de Kong dan kapot. Tijd voor een nieuwe.


Paarden blijven voor Pip eng, raar, maar wel fascinerend. Ze kijkt graag van een afstandje naar deze grote beesten.

En Pip is een knuffelkont. Ze ligt altijd tegen Cassie of mij aan, of zit op schoot bij de visite die dat wil.